Oud&Nieuw, op controle bij de verloskundige en naar de bioscoop – Week 1&2

2019 is van start en ik ga dit jaar weekoverzichten bijhouden. Omdat mijn leven nu eenmaal niet altijd even spannend is en ik op sommige dagen echt amper mijn huis uit kom – nadeel van thuis werken 😉 – worden het overzichten van twee weken. Ik trap af met week 1&2 (duh), waarin we onder meer genoten van het vuurwerk tijdens oud&nieuw, ik op controle ging bij de verloskundige en we voor het eerst met z’n 3tjes naar de bioscoop gingen.

Oud&Nieuw

De eerste week van het jaar begon met Oud&Nieuw. Jammer genoeg waren we sinds 2de kerstdag alle 3 ziek (hoesten, keelpijn, snotverkouden), dus besloten we de visite af te zeggen en er samen een gezellige avond van te maken. Aan het begin van de avond staken we met Sophie wat kindervuurwerk af, wat ze echt fantastisch vond. 🙂 Verder keken we tv, aten we heel de avond door hapjes en om gingen om 00:00 voor het keukenraam kijken naar al het vuurwerk.

De overburen hadden ruim 15 man op visite die allemaal siervuurwerk hadden meegebracht, dus we hadden onze eigen vuurwerk show. Omdat de “knallers” van de buurt niet thuis waren konden we ook nog naar buiten zonder dat Sophie zou schrikken van extreem knalvuurwerk en staken we opnieuw wat sterretjes af. Sophie had de avond van haar leven en we lagen met z’n allen rond 3u voldaan in bed.

Op controle

Na alle nieuwjaarswensen was het 2 januari meteen tijd voor een controle bij de verloskundige. Omdat Sophie heel erg betrokken is bij de baby in mijn buik neem ik haar mee naar elke afspraak, dus toen ik zei dat we naar de babydokter gingen, trok ze meteen vrolijk haar schoentjes aan. Ik was ruim 14 weken zwanger en we kregen voor het eerst het hartje te horen. Ondanks dat het mijn 2de kindje is, blijft het toch een bijzonder moment. ❤

Alles was goed, qua groei ligt alles op schema en de baby was lekker druk aan het rondzwemmen. De bloeduitslagen waren inmiddels ook binnen en alles was oké, behalve mijn vitamine D. Niet extreem laag, maar wel precies op het minimum dus daar slik ik nu extra supplementen voor. Bloeddruk was nog steeds erg laag (100/60), wat de oorzaak is van de duizeligheid. Terugkijkend op mijn vorige zwangerschap zal deze niet veel stijgen, wat op zich een prettige gedachte is want een te hoge bloeddruk is minder fijn.

Naar de bioscoop

Het was de laatste week van de kerstvakantie, dus ondanks dat Yannick zich nog niet heel fit voelde, wilde hij wel nog wat leuks doen met Sophie. Ik ging dook het internet op en zag dat hier op het dorp De Fabeltjeskrant in de bioscoop draaide. Kaartjes waren goedkoper dan normaal, dus ideaal om een keer met Sophie te proberen. De voorstelling begon om 16:15, maar ondanks dat het een kindervoorstelling was werden er wel eerst aardig wat trailers getoond. De film was voor mij pure nostalgie en Sophie keek haar ogen uit. Wat een grote TV!

Ondanks dat Sophie thuis gerust 2 uur lang achter elkaar tv kijkt, leek dat in de bioscoop niet echt te lukken. De film bleek uit 3 “korte” verhalen te bestaan en ergens op de helft werd er ook nog eens een pauze ingelast van ruim 15 minuten. Voor de andere kinderen was dat ook wel nodig, want die gingen allemaal rondjes rennen, maar Sophie bleef rustig zitten. Uiteindelijk was ze er aan het begin van het 3de verhaaltje klaar mee, wat ik wel begreep. Ik denk dat als er geen trailers waren geweest en de pauze een stuk korter, dat ze dan wel de hele voorstelling had blijven zitten.

De vrouw naast ons had zich blijkbaar zitten ergeren, want ze kon het niet laten om te zeggen “tja, nog net even te klein hè”. Ik wilde nog terug reageren “nee, jouw kind van 4 trekt het alleen als hij in de pauze hier de tent afbreekt” maar ik dacht; laat maar, geen zin in. Na bijna 1½ uur te hebben gezeten gingen we naar buiten met een kind die vrolijk aan het kletsen was over de grote tv, alle diertjes die ze had gezien en de chippies die ze had gegeten. Kind blij, papa en mama blij. 🙂

Zwemmen, uiteten en een verjaardag

Ook gingen we in de kerstvakantie nog met z’n 3en zwemmen. Waar Sophie 2 maanden geleden nog niet alleen het water in durfde, liep ze nu zonder aarzelen zo in haar eentje het trapje af. Yannick en ik keken elkaar vol verwondering en trots aan. Ze liep helemaal tot aan het lijntje, waar het water tot haar nek kwam en liet zich expres af en toe drijven om te kijken wat er dan gebeurde. Ook ging ze ongeveer 100 keer van de glijbaan af. Ons waterratje had de middag van haar leven en wilde niet meer naar huis. Wij weten dus al wat we op haar verjaardag gaan doen. 😉

Het eerste weekend van het jaar bestond voor mij uit gezelligheid. Zaterdag ging ik uit eten met mijn vriendengroep en daarna met een aantal nog ergens een drankje doen. Het was een leuke avond vol gezelligheid, humor en lachen-tot-je-huilt momentjes. De dag erna sliepen we eerst uit en daarna vertrokken Sophie en ik naar België omdat mijn zusje haar verjaardag vierde. Yannick ging niet mee, want hij had een nieuwjaarsborrel van zijn familie.

Back to work en weer ziek

Week 2 was in tegenstelling tot week 1 erg saai. Yannick ging weer aan het werk, wat betekende dat ik overdag weer alleen thuis was met Sophie. Op maandag deden we het nog rustig aan (lees: uitslapen tot 10:45) maar dinsdag moesten we weer aan de bak. Sophie naar de opvang en ik aan het werk. ‘s Avonds had ik een nieuwjaarsborrel bij een klant wat erg gezellig was, maar ik merkte dat ik na een hele dag werken toch wel moe was en maakte het daardoor niet al te laat.

Na een paar dagen werken was het gelukkig alweer weekend, al zegt dat voor mij soms niet zoveel. 😉 Helaas begon het weekend met koorts en een hoop snot, wat bij Sophie inmiddels al wel weer aardig over is, maar vervolgens oversloeg op mij. Ik merk dat dankzij de zwangerschap mijn weerstand echt een stuk minder is dan normaal, aangezien ik bijna nooit écht ziek ben en nu opeens in een maand tijd meerdere keren plat lig. De laatste keer dat ik me zó beroerd voelde als nu was in mijn kraamweek toen ik opeens met 39 graden koorts op de bank lag te rillen.

Oh well, gaat wel weer over. 🙂 Hopelijk voel ik me snel beter en kan ik me weer met 100% op mijn werk en gezin concentreren. In week 3 hebben we in ieder geval iets om naar uit te kijken: we hebben weer een echo en krijgen eindelijk het geslacht van de baby te horen! 😀 Wij denken allebei een meisje, maar het zou ook zomaar een jongen kunnen zijn. Ik ben benieuwd of we gelijk hebben…