Kan iemand mij vertellen waarom de weken zo snel voorbij vliegen? Van mij mag het allemaal wel iets langzamer gaan. 😉 De afgelopen weken hield ik me vooral bezig met werk, aangezien ik over 2(!) weken écht met verlof wil. Daarnaast mocht ik weer op controle bij de verloskundige, ben ik verder gegaan met #projectbabykamer, zaten we plots ’s avonds met Sophie in het ziekenhuis en had ik zelf regelmatig last van harde buiken en voorweeën.
Bijna verlof
Tijdens mijn vorige zwangerschap was ik met 41 weken nog vrolijk aan het werk. Wel op een laag pitje uiteraard, maar ik deed het wel. Ik ging toen op papier met 36 weken met verlof en werkte tot week 40 nog fulltime door. Deze keer ga ik dat anders doen. Ik wil lekker rond de 34 weken met verlof en mijn intentie is om daarna behalve administratieve werkzaamheden en eventuele spoedjes niks meer te doen.
Ik heb geen lichamelijk zwaar beroep, maar ik wil de laatste paar weken vooral samen met Sophie doorbrengen en haar alle aandacht geven die ze verdient. Straks moet ze dat gaan delen en ik ben benieuwd hoe ze daarmee zal omgaan. Trouwens, ik vind het zelf ook wel erg lastig dat ik er straks 2 heb die mijn aandacht nodig hebben. Ik laat het gewoon over me heen komen, maar vind het toch wel een dingetje.
Project babykamer
Met Koningsdag was het zulk slecht weer dat we ons lekker bezig hielden met klusjes in huis. Yannick pakte de mancave aan (wat nu geen mancave meer is, maar gewoon een gezamenlijk kantoor, haha) en ik ging – samen met Sophie – met de babykamer aan de slag. Ik heb eerst de mintgroene muur wit-grijs geschilderd en ben vervolgens verder in de weer geweest met marineblauw en okergeel.
Toen alles droog was heb ik de stopcontacten weer gemonteerd, de plinten teruggeplaatst en plankjes opgehangen. Ook hangt het gordijn alweer, al denk ik dat ik deze binnenkort nog even ga wassen. 🙂
We zijn ondertussen ook weer even naar IKEA geweest om wat betreft meubels een knoop door te hakken. We twijfelden tussen een uitschuifbare bedbank en een 2 persoonsbed, maar kiezen uiteindelijk toch voor de bedbank. Sophie’s kamer is toch iets kleiner dan dat ik in mijn hoofd had, dus zo’n bedbank is het meest praktische. Daarnaast krijgt ze een mooie ladekast voor al haar kleding en die we tevens de komende tijd nog als commode kunnen gebruiken, aangezien de zindelijkheidstraining momenteel op een laag pitje staat.
Het bed en de kast worden deze week geleverd, dus aankomend weekend kunnen we deze in elkaar zetten en de huidige meubels weer terugzetten in de babykamer. Dat betekent dat ik daarna lekker aan de slag kan met het inrichten en wassen. Ik kan niet wachten. 😀 #nesteldrang
Zieke peuter
Afgelopen week werd Sophie plots weer ziek. Maandagavond voordat ze naar bed ging had ze wat verhoging, wat ’s avonds rond 23u hoge koorts werd. Ze had 39.8 dus ik gaf haar een zetpil, maar dit hielp niet heel veel.
Dinsdagochtend belde ik de huisarts, maar de assistente gaf aan dat langskomen niet nodig was. Het was waarschijnlijk een beginnende oorontsteking zei ze, dus regelmatig een zetpil geven en verder ervoor zorgen dat ze goed bleef drinken. Eten was minder belangrijk.
’s Middags moest ze overgeven en ’s avonds was de koorts opeens nog hoger dan daarvoor (40.2), en ze zat ook een beetje als een dood vogeltje op de bank. Ik besloot de HAP te bellen, want ik vertrouwde het niet. We konden vrijwel meteen terecht, dus Yannick kwam van zijn training naar huis en ging met ons mee naar het ziekenhuis. Daar aangekomen begon ze natuurlijk meteen vrolijk te spelen in de speelhoek, alsof er niks aan de hand was. Toen voelde ik me wel een beetje voor lul staan, maar ja. Beter voor niks naar de dokter dan dat er achteraf iets ernstigs blijkt te zijn, denk ik dan.
De huisarts checkte alles en gaf ons weer hetzelfde advies; goed laten drinken, regelmatig zetpil geven en nog even aankijken. Uiteindelijk heeft de koorts t/m vrijdag aangehouden, wat ik persoonlijk toch wel erg lang vond duren. Wat het is geweest weten we niet, want die oorontsteking heeft ze niet gekregen. Misschien dat dat nog komt, maar gelukkig is ze voor nu in ieder geval weer beter.
Voorweeën
De laatste tijd heb ik ook af en toe last van harde buiken en voorweeën. Soms als ik iets teveel heb gedaan, maar soms ook gewoon zomaar uit het niets. Ik probeer dan te ontspannen en hoop dat het vervolgens afzakt. Tijdens mijn vorige zwangerschap had ik ze ook regelmatig dus ik herkende het meteen.
De vorige keer rommelde het vanaf week 36 best vaak, maar uiteindelijk begon de bevalling niet uit zichzelf. Ik dacht zelfs een keer dat mijn vliezen waren gebroken en dat het begonnen was, maar helaas. Nu de voorweeën al rond week 30 zijn begonnen ben ik toch wel benieuwd wanneer deze baby komt. Al denk ik stiekem dat Sophie’s broertje of zusje zich niet voor week 40 zal laten zien. 😉
De komende weken
In week 19&20 staat er weer genoeg op de planning. Uiteraard zal er weer veel worden gewerkt, maar we gaan ook Sophie’s nieuwe bed in elkaar zetten en ik kan eindelijk gaan rommelen in de babykamer. Verder mag ik weer op controle bij de verloskundige, zal de liggingsecho worden ingepland en heb ik ook weer een afspraak staan bij de bekkenfysio. Ook komt Moederdag eraan en krijgen Yannick en ik ook onze babyshower. Leuke vooruitzichten dus! 🙂
Daar eenmaal aangekomen werd ik meteen geroepen. Ik mocht op een bed gaan liggen en kreeg een aantal plakkers op mijn borst en buik, en werd aan de monitor gelegd. Ik kreeg ook weer zo’n apparaatje op mijn vinger geklemd. Hartslag was nog steeds hoog: 130. Ik keek op mijn Fitbit en ook deze gaf 130 aan. Die klopt dus gewoon.
