Blog Archives

#Momlife,

9 maanden op, 9 maanden af

7 november 2017 / By 

Holy shit. Sophie is al ruim 9 maanden! Het is zo cliché, maar o zo waar: de tijd vliegt met zo’n kleintje. 🙂

Kleine, grote reus

Alhoewel, kleintje… 🙂 Sophie is nog steeds in verhouding erg lang. Ze heeft sinds september maand maat 74/80 bovenkleding en 80/86 onderkleding. Hangt overigens wel van het merk af, want bij Primark wil ik voor de bovenkleding ook nog wel eens 86 uit het rek pakken. Gelukkig kloppen de maten naar mate ze groter worden steeds meer. Dat is wel zo handig. 🙂

Wat ook handig is, is dat haar groei nu de laatste paar weken wat trager gaat. Er komt nu in verhouding wat meer gewicht bij dan lengte, waardoor ze nu (eindelijk) wat langer in de dezelfde kledingmaat zit. Heb laatst ook wat “duurdere” kleding gekocht (voorheen kocht ik vrijwel alles bij de HEMA outlet of Primark) en ze moest ook een nieuwe winterjas. Haar vorige jas komt bij Primark vandaan (€10,-), maar haar stoere winterjas heb ik bij H&M (€29,99,-) gescoord.

Ontwikkeling

Qua ontwikkeling doet Sophie het hartstikke goed. Ze brabbelt er op los, zegt ‘wawa’ en ‘baba’ en heeft één keer (per toeval) ‘papa’ gezegd. Verder is ze eind september begonnen met lopen. Opeens ging ze uit zichzelf staan en liep ze zo langs mijn been van de bank naar de hocker. #hoedan #trotsemama 🙂

Sindsdien wil ze alleen maar staan en lopen. Ze heeft nu ontdekt dat ze zelf achter de loopstoel kan gaan staan en daarmee naar de keuken kan lopen en weer terug. Ook loopt ze graag voor me uit terwijl ik haar handjes vasthoud. Ik vraag me af wanneer ze haar eerste stapjes gaat zetten zonder houvast. Haar kennende duurt dat niet lang meer.

Herstellen

Ze zeggen wel eens: 9 maanden op, 9 maanden af. Lichamelijk was ik gelukkig al heel snel hersteld. Na 3 weken was ik alle zwangerschapskilo’s al kwijt en mijn lichaam zag er, afgezien van wat striae, weer vrijwel hetzelfde uit als voorheen. 3 dagen na de bevalling zei de kraamverzorgster: “OMG, je hebt je taille alweer terug!”. Ik moet weer lachen als ik er aan terugdenk.

Tijdens de bevalling verloor ik bijna 2 liter bloed en daarvan heb ik nog wel een week of 5 last gehad. In het begin zag ik regelmatig sterretjes en was iets sneller moe dan normaal. Die 2 liter bloed heeft ook zo z’n voordelen gehad. Tijdens mijn zwangerschap hoorde ik verhalen over 6 weken nabloeden en stolsels zo groot als Free Willy, maar daar heb ik gelukkig helemaal geen last van gehad. Nog voordat de kraamzorg weg was had ik al geen maandverband of inlegkruisjes meer nodig.

Lichamelijk dus weinig klachten gehad. Mentaal daarentegen… Blegh.

Hormonen

Wat. Een. Drama. Hormonen zijn echt niet oké. Het ene moment was ik dolgelukkig, het andere moment kon ik wel janken omdat ik mijn leven kut vond en ik helemaal geen moeder wilde zijn. Het liefst pakte ik dan mijn spullen om weg te gaan en niet meer terug te komen. Gelukkig kwamen de positieve gedachten vaker dan de negatieve, maar ik had ze wel…

Toen Sophie ongeveer 2 maanden was is dit een stuk minder geworden. Toen ze een maand of 4 was maakte het zelfs plaats voor een grote roze hormonale wolk die mij toefluisterde dat een 2de baby echt fantastisch zou zijn. Ik dank god op m’n blote knieën dat Yannick keihard nee zei, anders had ik nu misschien wel weer met een dikke pens gezeten.

Sophie is tot nu toe echt een droombaby: slaapt door vanaf dag 1, is vrijwel altijd vrolijk, eet alles wat los en vast zit, luistert regelmatig goed naar het woordje ‘Nee’ (hoelang nog, haha) en kan zichzelf prima een uur lang vermaken zodat ik rustig mijn eigen ding kan doen. Afgelopen maand hadden we een aantal avonden dat ze niet wilde gaan slapen en toen was ik er al heel snel klaar mee. Ook kwam ze één keer ‘s nachts omdat ze een nachtmerrie had en wilde vervolgens niet meer gaan slapen. Sindsdien ben ik helemaal genezen en hoef ik echt geen 2de kind. Althans, voor nu. Wie weet gaat het over een jaar of 2 wel weer kriebelen… 🙂

Lees meer

05 comments
#Momlife, Persoonlijk,

Thuiswerkmoeder

25 september 2017 / By 

Het is alweer een tijdje geleden sinds ik voor het laatst een bericht heb geplaatst. 🙂 Ik heb het ontzettend druk en moet me er echt toe zetten om tijdens m’n vrije tijd ook achter m’n laptop te kruipen om wat te schrijven. Een maand geleden heb ik al een begin gemaakt aan deze post, maar het kwam er telkens maar niet van om ‘m af te maken. De tijd gaat zo ontzettend hard!

Ritueel

‘s Ochtends word ik meestal om 8:00 wakker, ga naar beneden om even tv te kijken en te eten voordat Sophie wakker wordt. Meestal is dat zo tussen 8:30 en 9:00. *lucky me* 🙂

Zodra ze wakker is gaan we samen weer naar beneden, speelt ze wat en krijgt zo rond 9:30 haar eerste fles. In de tussentijd check ik m’n e-mails en doe een rondje LinkedIn en diverse opdrachtensites. Als haar fles op is gaan we 9 van de 10 keer naar boven om ons te douchen en/of om te kleden, om daarna boodschappen te doen en een stuk te gaan wandelen (tenzij het slecht weer is).

Thuiswerken

Als we weer thuis zijn eten we samen gezellig een boterham (of twee). Sophie gaat daarna nog even spelen terwijl ik wat in het huishouden doe en daarna gaat zij naar bed. Meestal slaapt zij zo’n 2 à 4 uur, wat mij tijd geeft om te werken. Ik zet de babyfoon aan, pak een grote bak met thee en ga aan de slag. De ene keer heb ik de opdracht gekregen om een website te bouwen, de andere keer is het een online marketing klus.

Op maandag en woensdag is Yannick vaak eerder thuis omdat ik dan ga sporten. Ik sport dan van 17:30 tot 19:00, meestal krachttraining gevolgd door een korte cardiosessie. Als ik klaar ben app ik Yannick dat ik er aan kom, zodat hij Sophie alvast een hapje kan geven. Meestal zijn ze net klaar als ik binnenstap en kunnen Yannick en ik beginnen met koken. Zodra wij klaar zijn met eten ruimt de een op terwijl de ander een fles maakt voor Sophie.

Op dinsdag en donderdag gaat Yannick altijd trainen of heeft een wedstrijd, dus dan leg ik onze diva alleen op bed. Als Yannick er wel is dan doen we dit samen. Zodra Sophie in bed ligt verdwijnt Yannick, als hij thuis is, 9 van de 10 keer naar zolder en ga ik beneden weer aan het werk totdat ik naar bed ga.

Naast mijn reguliere werkzaamheden ben ik sinds kort (weer) actief bezig met een privé project. Vorig jaar, toen ik zwanger was, heb ik besloten om een webshop te beginnen. Omdat ik deze niet op tijd zou kunnen lanceren heb ik het project toen on-hold gezet, zodat ik eerst op m’n gemak kon bevallen en daarna zou kunnen wennen aan het moederschap. We zijn inmiddels bijna 8 maanden verder en heb besloten om dit dus weer op te pakken. De webshop is (technisch) zo goed als af, ik moet alleen nog de voorraad inkopen + foto’s maken en de productafbeeldingen toevoegen.

Mijlpalen

Vorige week maandag ging Sophie ineens uit zichzelf zitten. Het ene moment lag ze op haar buik en het volgende moment zat ze opeens rechtop. Ze kruipt nu echt op handen en knieën i.p.v. tijgeren, ze gaat dus ook al zelf zitten en sinds gisteren gaat ze ook al zelf staan! Dit deed ze allemaal op momenten waarop ik, als ik in loondienst zou werken, niet thuis zou zijn geweest.

Ondanks dat het soms best lastig is om het moederschap met thuiswerken te combineren zou ik het niet anders willen. Ja, het is pittig. Ja, ik werk op de meest gekke tijden (1 uur ‘s nachts bijvoorbeeld), maar ik hoef mijn kind niet verplicht naar de opvang te brengen.  Op deze manier kan ik werken én al haar mijlpalen meemaken. Ik zou ze voor geen goud willen missen. 🙂

Lees meer

0no comment
#Momlife,

Lieve baby

8 mei 2017 / By 

Het is aanstaande woensdag een jaar geleden dat ik een zwangerschapstest deed en erachter kwam dat ik zwanger was. De grootste schok ooit!  Sophie is inmiddels al 3 maanden en het voelt nu alsof ze er altijd al is geweest.

Lieve baby

Yannick wilde er in eerste instantie niks van weten en ik wist niet wat ik wilde. Kinderen? Dat was niks voor mij. Ik had me altijd voorgenomen dat als ik aan kinderen zou beginnen, ik er voor 200% voor zou moeten gaan en ik zelf altijd op de 2de plaats zou komen, en ik wist niet zeker of ik dat wel wilde. Toch namen de hormonen de controle over, wat ervoor heeft gezorgd dat Yannick en ik nu papa en mama zijn. Papa en mama van een hele lieve baby!

Ze zeggen dat je eigen kind altijd anders is, dat je die altijd leuker vindt dan die van anderen, maar ons kind is ook echt anders (hehe 😛 ). Ze is de liefste baby die ik ooit heb gezien. Ze is bijna altijd vrolijk, huilt alleen als er iets is en als ik even verdrietig ben legt ze d’r handje tegen m’n wang alsof ze wil zeggen “komt wel goed mama”. Daarna huil ik natuurlijk nog harder omdat ze zo lief is en ik de mooiste baby van de wereld heb. Iets met hormonen, denk ik… 🙂

Andere kinderen, de meeste althans, vind ik nog steeds een verschrikking. Als ik met Sophie door het winkelcentrum loop en er weer een kind gillend en krijsend voorbij rent of er eentje op de grond ligt omdat hij z’n zin niet krijgt, dan rol ik zo hard met m’n ogen dat ze er bijna uitrollen. Vervelend voor de ouders, want sommigen kunnen er niks aan doen dat hun kind op dat moment zo doet, maar ik erger me er echt dood aan en stiekem veroordeel ik die ouders ook. Hou je kind ff in bedwang, ja.

Sterke wil

Ondanks dat Sophie nog niet rent of op de grond rolt omdat ze d’r zin niet krijgt, weet ze al wel precies wat ze wil. Ze kijkt bijvoorbeeld altijd graag bij Yannick mee op de laptop en als ze het niet goed kan zien dan probeert ze met d’r voetjes tegen de laptop aan te schoppen zodat hij draait, wat er dus al een paar keer tot heeft geleid dat Yannick de laptop nog net op tijd kon grijpen voordat hij eraf zou vallen.

Door haar sterke wil en nieuwsgierigheid heeft ze ook al een heel sterk lichaampje. Zo kan ze, terwijl wij haar handjes vasthouden om haar evenwicht te bewaren, al een tijdje zelf rechtop staan. Daarnaast verplaatst ze zich in de box al van de ene naar de andere kant en op het speelkleed pivoteren zodat ze alles uitgebreid kan bekijken en voelen is een koud kunstje voor d’r. Volgens het Consultatiebureau is dat heel knap, dus daar ben ik toch wel heel trots op! 🙂

Wennen

Naast de leuke momenten, het knuffelen en het spelen, de mijlpalen en de lieve lachjes, zijn er natuurlijk ook de minder leuke dingen van het ouderschap. Zo sta ik nog steeds regelmatig kokhalzend boven de commode als ze weer eens een gigantische poepluier heeft geproduceerd en kan ik me soms best ergeren al ze voor de 4de keer op een dag zichzelf onder spuugt waardoor ik haar wéér opnieuw kan wassen en omkleden. Toch mag ik eigenlijk niet echt klagen. Ze slaapt ‘s nachts door, doet meestal niet moeilijk als we ergens heen gaan en is eigenlijk gewoon een hele lieve baby.

Waar ik wel nog steeds aan moet wennen is het feit dat we nu toch wel heel erg geleefd worden. Spontaan de deur uit gaan ging een paar weken geleden nog wel, maar nu moet ik echt rekening houden met haar middagslaapje omdat anders de kans bestaat dat ze echt niet te genieten is. Ik leef van luier naar fles, van fles naar slaapje en van slaapje naar luier, en tussendoor werk ik ook nog eens.

Al met al gaat het nu toe vrij soepeltjes, maar wie weet rolt deze lieve baby over anderhalf jaar ook wel in het winkelcentrum over de grond. We zullen zien. 😉

Lees meer

0no comment
#Momlife,

Verlatingsangst

5 april 2017 / By 

Sophie is inmiddels al 9 weken oud, dus vandaag was het zover: ik ging weer aan het werk.

Werk

Eigenlijk ben ik al vlak na mijn bevalling weer begonnen met werken. Weliswaar af en toe een uurtje, maar goed. Ik heb het geluk dat ik merendeels vanuit huis kan werken waardoor ik bijna nooit oppas hoef te regelen. In maart moest ik een keer een ochtendje naar een klant, maar toen kon Yannick gelukkig vrij nemen om bij Sophie te blijven.

Vanaf deze week werk ik weer “fulltime” en zodoende had ik vanmiddag een afspraak bij een klant om het een en ander te bespreken. Yannick moest natuurlijk gewoon werken en omdat het niet heel erg professioneel overkomt als ik tijdens een vergadering een baby meeneem, bood opa aan om op Sophie te passen.

Verlatingsangst

Om 13:30 had ik de afspraak dus ik bracht Sophie rond 12:30 bij opa. Ik bleef daar nog even hangen, verschoonde haar luier zodat opa dat niet hoefde te doen en maakte alvast een flesje klaar. Om 13:15 gaf opa haar het flesje en ik vertrok. Met moeite, merkte ik. Wat. Een. Hel.

Gelukkig kon ik mij tijdens de vergadering goed concentreren en heb ik ook weer een mooi project binnengehaald, maar toen het weer tijd was om Sophie op te halen zat ik binnen no-time weer in de auto en racete naar H.I. Ambacht. Eenmaal bij opa aangekomen bleek dat Sophie het hartstikke naar d’r zin had gehad. Ze had zelfs bijna een uur liggen slapen!

Ik ben blij dat alles goed is gegaan en dat het voor herhaling vatbaar is. Sophie heeft dus gelukkig nog geen last van verlatingsangst, maar mama helaas wel… 😉

Lees meer

0no comment
#Momlife,

Eerste keer

22 maart 2017 / By 

Sophie is inmiddels al 7 weken (+ 1 dag) oud. 🙂 De tijd vliegt! Dat het leven van moeder en baby uit veel mijlpalen bestaat wist ik, maar ze komen sneller dan dat ik had verwacht.

Eerste keer

De allereerste mijlpaal was natuurlijk de bevalling en dat ik haar ein-de-lijk in mijn armen had. In de dagen erna hadden we er nog een aantal: eerste flesje, eerste badje, eerste poep-explosie, eerste keer mama onderspugen (joepie!), eerste keer papa onderspugen (muahaha), het eerste reflexlachje en de eerste keer doorslapen (hoezee!)

De afgelopen weken hadden we er nog meer: het eerste sprongetje, het eerste echte lachje, het eerste ‘gesprekje’, de eerste keer naar het consultatiebureau… Allemaal mijlpalen die stuk voor stuk heel snel voorbij zijn gevlogen. Sophie ‘praat’ inmiddels de oren van m’n hoofd, schuifelt door de box heen en houdt haar rammelaar stevig vast en rammelt ermee.

Afgelopen zondag hadden we een hele fijne mijlpaal: slapen in haar eigen kamertje. De eerste nacht werd ze één keer wakker, maar de volgende nacht sliep ze alweer netjes door. Ik slaap overigens minder goed. Ik mis de geluidjes en sta 4x per nacht bij haar deur te luisteren of alles goed gaat. 😛

Moederschap

Het moederschap heeft ook mijlpalen. Zo gingen we afgelopen weekend voor het eerst met Sophie uiteten. Man, wat vond ik dat spannend! Ze hield zich gelukkig goed. 🙂 Ook ben ik al een paar keer in m’n eentje op pad geweest en Sophie bij Yannick achtergelaten. Verder ben ik al een keer ondergeplast en -gespuugd, zijn we samen in bad geweest, heb ik in m’n eentje gedoucht terwijl Yannick niet thuis was (dat vond ik wel een dingetje, wilde Sophie niet alleen laten), samen met de wandelwagen op pad geweest, mij hopeloos gevoeld in de supermarkt toen Sophie niet wilde stoppen met huilen en een mevrouw (verbaal) uit de wandelwagen getrokken.

Vandaag had ik weer een mijlpaal: ik heb met gemengde gevoelens haar kleertjes uitgezocht en maat 56 opgeruimd. Aan de ene kant ben ik super blij en trots dat ze zo goed groeit en al maat 62 heeft, maar aan de andere kant gaat het me allemaal veel te snel. Sophie is geen newborn meer, maar al een echte baby met een eigen wil en persoonlijkheid. Kon ik de tijd maar even stil zetten…

 

Lees meer

0no comment
#Momlife,

Ritme, sprongetjes & afvallen

14 maart 2017 / By 

Sophie is vandaag 6 weken oud en ik begin nu, ondanks dat ze midden in een ‘sprongetje’ zit, eindelijk een ritme te krijgen.

Ritme

Sophie krijgt rond 23:00 de laatste voeding en wordt dan meestal pas tussen 8:00 en 9:00 wakker. Daarna slaapt ze 9 van de 10 keer weer verder tot een uur of 12, afhankelijk van hoe laat ze de eerste voeding kreeg en hoe moe ze is. Gisteren viel ze na de eerste voeding van 8:45 samen met mij in het grote bed in slaap om vervolgens pas om 13:30 weer wakker te worden. Yep, kind van d’r moeder. 😛 Moet er wel even bij vermelden dat ze in het weekend 2 ochtenden achter elkaar al om 6:00 wakker werd en daarna niet meer ging slapen, dus daar zal ze wel moe van zijn geweest. 😉 Vanochtend was het weer netjes 8:30.

Normaliter heb ik na de eerste voeding even een paar uurtjes me-time. Eerst uitgebreid douchen en daarna op m’n gemak ontbijten terwijl ik tv kijk. Daarna ga ik meestal even werken en een uurtje later is het alweer tijd om Sophie uit bed te halen en te voeden. Omdat ze ‘s nachts zo goed slaapt, slaapt ze overdag bijna niet. Dan hangen we meestal samen op de bank of gaan we met de auto/kinderwagen op pad.

Sprongetjes

Sinds vrijdag heeft ze d’r 2de sprongetje, waardoor ze nu aan het einde van de middag en ‘s avonds regelmatig huilt en continu aandacht eist. Gelukkig is Yannick dan meestal thuis waardoor ik toch eventjes mijn handen vrij heb. Haar eerste sprong was 3 weken geleden en die vond ik een stuk erger, maar was gelukkig wel een stuk korter. Deze sprong kan wel 2 weken duren… Ze schijnen ook steeds heftiger te worden, dus ik hou m’n hart vast.

Afvallen

Tijdens mijn zwangerschap kwam ik 16kg aan en aangezien iedereen zei ‘9 maanden op, 9 maanden af’, ging ik er vanuit dat ik die kilo’s niet zo snel kwijt zou raken. Tot mijn verbazing ben ik één van de lucky bitches die 2 weken na de bevalling weer de pre-zwangerschap jeans aan kon en na 6 weken alle kilo’s al kwijt is. De 10 extra centimeter die er op mijn heupen bij waren gekomen zijn ook al weg.

Het enige waaraan je kan zien dat ik zwanger ben geweest zijn de striemen op mijn buik. De striae bleef tot week 40 aardig binnen de perken, maar omdat Sophie besloot om 2 weken extra te blijven zitten groeide mijn buik nog nét iets teveel. Ik smeer nu elke dag driftig met Bio-Oil, maar of dat helpt…?

Anyway, de kilo’s zijn er dus af. Vanaf april ga ik weer fanatiek naar de sportschool om m’n buik weer wat strakker te krijgen. Dat doel had ik vorig jaar april ook al, maar toen kwam er iets tussen… 😉

Lees meer

0no comment
#Momlife,

De eerste maand

2 maart 2017 / By 

Het is alweer maart. Februari is echt omgevlogen! Sophie is dus officieel een maand oud. 🙂

Sophie

We hebben de eerste maand overleefd. Hoezee! Sophie doet het hartstikke goed. Ze drinkt elke dag 6 flessen van zo’n 120 à 150cc en slaapt ‘s nachts meestal van 23:00 tot 8:00. Heerlijk! Verder is het een heel tevreden baby, die alleen huilt als er echt iets is.

Aankomende week hebben we onze eerste afspraak bij het Consultatiebureau. Sinds dat de kraamzorg weg is hebben we Sophie niet meer gewogen en gemeten, dus ik ben benieuwd of ze goed groeit. Ik ga er stiekem wel vanuit, aangezien sommige pakjes maat 56 al strak gaan zitten en we inmiddels ook al zijn overgestapt op maat 2 Pampers. 🙂

Naar buiten

Nu de temperatuur buiten weer wat omhoog gaat wordt het tijd om er samen met de kinderwagen op uit te gaan. Dat hebben we tot nu toe nog niet gedaan, gedeeltelijk vanwege het weer maar ook omdat we de kinderwagen nu als wieg gebruiken. In haar eigen bedje wil ze nog niet slapen, dus de kinderwagen staat naast ons bed. Sinds we met deze oplossing zijn gekomen slaapt ze ‘s nachts dus door, dus ik klaag niet. Binnenkort even op pad voor een wiegje of co-sleeper, zodat ze bij ons op de kamer kan blijven slapen terwijl de kinderwagen gewoon beneden staat en gebruikt kan worden waar ‘ie voor bedoeld is. 🙂

We zijn in de tussentijd al wel een paar keer met de auto weggeweest. Sophie vindt het zitten in de Maxi-Cosi niet altijd even leuk, maar zodra we rijden is ze gelukkig stil en kijkt ze rustig om zich heen. Helaas hadden we laatst ruim een half uur file, dus toen was het niet zo gezellig in de auto. 😛

Kraamvisite

In de eerste maand hebben we uiteraard ook wat kraamvisite gehad. Tijdens mijn zwangerschap las ik een aantal blogs met tips en wat voor soorten kraamvisite ik kon verwachten. Nou, ik heb alle types wel zo’n beetje langs zien komen. Ik heb visite gehad die:

  • hun drukke kinderen meenamen
  • mega veel parfum op hadden (hallo, doe even normaal)
  • bijna een uur te laat kwamen
  • heel lang bleef plakken
  • Sophie niet wilde teruggeven toen ze huilde, ‘kijk mij haar eens goed troosten’ (wat zwaar mislukte waardoor Sophie, en ik overigens ook, flink over de zeik ging)
  • gewoon koffie of thee gingen drinken terwijl ze Sophie vasthielden

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Die laatste 2 punten zijn overigens de reden dat ik heb besloten om Sophie voorlopig niet meer aan visite te geven, dus mocht je dit lezen en nog op visite willen komen: je bent gewaarschuwd. 🙂

Moederschap

Tot nu toe vind ik het moederschap wel meevallen, mede doordat we een hele makkelijke baby hebben en ze ‘s nachts goed slaapt. Toen Yannick weer ging werken vond ik het wel een beetje eng om er alleen voor te staan, maar na een paar dagen had ik de verzorgen wel aardig onder de knie. Wel vind ik het nog steeds lastig om een goed ritme te vinden en mijn eigen ding te doen als Yannick er niet is (douchen, bijvoorbeeld). Ik leef tot nu toe van luier naar fles. Ach, het komt vast goed. 🙂

Lees meer

0no comment
#Momlife, Persoonlijk,

De eerste week

8 februari 2017 / By 

Hoera, Sophie is geboren! ? Ze is inmiddels al 8 dagen oud, maar we zijn pas 6 dagen uit het ziekenhuis. Hieronder een overzicht hoe de eerste week is verlopen.

Dag 0 – De bevalling

Om 7:30 moesten we ons melden in het ziekenhuis. Rond 9:45 werden mijn vliezen gebroken en daarna kwamen de weeën al vrij snel op gang waardoor ik gelukkig geen infuus hoefde. Rond 12:00 zat ik al op 5 cm ontsluiting en bleek dat onze kleine meid een sterrenkijkertje was. Ze lag met haar gezicht omhoog i.p.v. naar beneden, waardoor ik al heel vroeg persdrang had.

Gelukkig verliep de bevalling heel vlot en had ik na een paar uurtjes al 10 cm ontsluiting. Ons schatje is uiteindelijk na een uur persen om 16:07 geboren. Ze woog 3890 gram en was 53 cm lang. Volgens de klinisch verloskundige was het erg knap dat ik haar er zonder vacuümpomp of knip eruit heb gekregen. Op één klein scheurtje na ben ik zelfs ongeschonden uit de strijd gekomen. Ik ben tevreden. 🙂

Complicaties

Zo goed als dat de bevalling ging, zo slecht ging het daarna. Toen ik Sophie in mijn handen kreeg bleek dat o.a. de navelstreng was afgescheurd. Binnen een paar seconden stond de kamer vol medisch personeel en werd er aan alle kanten aan me gewerkt. 4 mensen hielden zich bezig met mijn buik en placenta, 1 iemand was bezig met het infuus en nog iemand ontfermde zich over Sophie. Yannick stond machteloos aan de zijlijn.

Er lag overal bloed, op de grond zelfs een hele plas. Uiteindelijk heb ik bijna 2 liter verloren, dus de schrik zat er goed in. Met Sophie ging gelukkig alles goed en had het geen gevolgen. Ze had zelfs een Apgar-score van 9! 🙂 Met mij ging het alleen wat minder, maar gelukkig stopte de bloeding vanzelf. Toen ik weer een beetje was opgelapt werden we naar een kraamsuite gebracht. Het was wel duidelijk dat wij minimaal een nachtje in het ziekenhuis moesten blijven.

Dag 1 – Naar huis, of toch niet?

Het was inmiddels woensdag. Sophie was al een dag oud en wat deed ze het goed! Ze was alleen nog wat misselijk van het vruchtwater, waardoor ze regelmatig moest spugen en minder trek had. Verder sliep ze veel en als ze niet sliep keek ze op d’r gemak om zich heen. Huilen? Zelden. 🙂

‘s Middags moest ik van de verpleging gaan proberen om uit bed te komen en te douchen. Ik was nog erg zwak en lopen ging niet echt zonder duizelig te worden, dus ik werd naar de badkamer gereden. Na het douchen probeerde ik te staan zodat Yannick mij kon afdrogen, maar dat bleek geen succes. Ik werd duizelig en probeerde zo snel als ik kon te gaan zitten, maar het kwaad was al geschied: ik viel flauw.

Yannick heeft snel hulp gehaald en terwijl ik alweer een beetje aan het bijkomen was, werd ik op m’n bed gelegd. Achteraf had de verpleging mij nog helemaal niet moeten laten douchen. Het was in ieder geval wel meteen duidelijk dat we ook die dag nog niet naar huis zouden gaan.

Dag 2 – Eindelijk naar huis

De volgende dag voelde ik me een stuk beter. De avond daarvoor had ik goed gegeten waardoor ik weer wat meer energie had. Na eerst op de rand van het bed te hebben gezeten en daarna voorzichtig te staan besloot ik dat het douchen nu wel goed zou gaan. De katheter werd verwijderd en na een paar uur ging ik voorzichtig richting de douche. Het douchen ging goed en ik moest ook meteen plassen, dus het was zo ver: we mochten naar huis!

Toen we thuis waren stond de kraamverzorgster al vrij snel bij ons op de stoep. Ze hielp ons op weg, leerde ons hoe we een flesje moesten maken (door alle omstandigheden was het mij niet gelukt om borstvoeding te geven en ik had zo weinig energie dat ik er ook gewoon geen zin meer in had) en zorgde ervoor dat we in ieder geval de eerste nacht goed zouden doorkomen.

Waar we niet op gerekend hadden was een poep-tot-aan-dr-nek luier. Toen Yannick rond 00:30 haar luier ging verschonen leek het wel alsof er een hele pot Nutella in was geleegd. Omdat het pas Yannick’s 2de luier was, was hij nog niet zo handig met het vasthouden van haar voetjes. Tegen de tijd dat ik naar haar kamertje was gestrompeld zat de poep echt overal. Achteraf heel grappig, maar op dat moment konden we allebei wel huilen.

Uiteindelijk hebben we haar maar onder de kraan afgespoeld, hopende dat de temperatuur een beetje goed was. Toen ze weer schoon en aangekleed was werd ze weer de rustige baby die wij kennen en viel al snel in slaap. Helaas niet in haar eigen bedje, want die is nog een beetje groot en eng.

Dag 3 & 4 – Kraamvisite

Op vrijdag kregen we voor het eerst visite. Opa kwam langs met zijn vriendin en mijn oom en tante kwamen ook even bij onze kleine meid koekeloeren. Ondanks dat ze niet lang bleven merkte ik dat het me toch even wat te druk was. ‘s Nachts sliep Sophie weer niet in haar eigen bedje waardoor we weer afwisselend beneden op de bank lagen terwijl zij lekker in de box lag te pitten. Gelukkig konden we zaterdagochtend nog wat slaap pakken terwijl de kraamverzorgster zich over Sophie ontfermde.

Zaterdagmiddag kwamen mijn schoonouders en schoonzus op kraamvisite. Ik voelde me niet helemaal lekker en toen ze ook nog eens ruim 2 uur bleven plakken zat ik echt aan mijn taks. Voorlopig even geen kraamvisite meer en als er kraamvisite komt dan mag er alleen worden gekeken i.p.v. vasthouden.

Dag 5 – Koorts

Na weer een halve nacht op de bank te hebben doorgebracht voelde ik me zwaar kut. Toen de kraamverzorgster ‘s ochtends mijn temperatuur opnam schrok ze: ik had 39 graden koorts. De verloskundige werd meteen gebeld en ook de huisarts werd opgetrommeld om langs te komen. Koorts kon namelijk betekenen dat ik een baarmoederontsteking had, en dat was niet best. Toen alles was gecontroleerd en getest kwamen ze tot de conclusie dat het waarschijnlijk gewoon griep is. Toch moesten we het voor de zekerheid nog even in de gaten houden. Toen iedereen weer weg was ben ik in slaap gevallen en de rest van de dag niet meer uit bed gekomen.

Dag 6 – Rustig aan doen

Ik werd wakker en voelde me niet meer zo beroerd als de dag ervoor. De koorts was gelukkig al een stuk gezakt en Sophie had zonder problemen zo’n 7 uur naast ons bed in de kinderwagen geslapen. Terwijl ik lekker in bed lag deed Yannick bij ons op de slaapkamer Sophie in bad zodat ik kon meekijken. Verder heb ik heel de dag in bed gelegen en af en toe lekker met Sophie geknuffeld.

Dag 7 – Kraamtranen

Dinsdag 7 februari. Sophie was al een week oud! Omdat we in het ziekenhuis hebben gelegen kregen we maar 6 dagen kraamzorg i.p.v. 8 en dat betekende dat het al de laatste dag was dat de kraamverzorgster bij ons in huis zou zijn. Bij het afscheid kon ik me aardig inhouden, maar toen ze eenmaal weg was heb ik keihard gehuild. Hoe moet ik nou voor Sophie zorgen? Door alle omstandigheden heb ik haar bijvoorbeeld nog geen enkele keer in bad gedaan. Ik voelde me (en eigenlijk nog steeds) hulpeloos. Gelukkig heeft ze Yannick heel veel geleerd zodat hij nu heel veel taken op zich kan nemen en het mij kan leren.

Afgezien van het gebrek aan energie gaat het herstel verder vrij vlot. Ik voel niks van de hechtingen en wat betreft de zwangerschapskilo’s gaat het ook lekker: ben al 12 kilo kwijt! Nog 4 te gaan. 😀 Ik ga me er voorlopig nog niet op focussen, eerst lekker genieten van ons kleine hummeltje en m’n energieniveau weer op pijl krijgen. Ben benieuwd hoe lang dat gaat duren…

Lees meer

06 comments
Nieuwer

Volg It’s a Momlife

E-mail: info@itsamomlife.nl