Naar het consultatiebureau – Het 2 jaar consult

Woensdag was het zover: we gingen naar het consultatiebureau voor het 2 jaar consult. Eigenlijk hadden we de afspraak vorige week, maar aangezien Sophie toen ziek was heb ik de afspraak verzet. In deze blog lees je over het consult, wat er allemaal gevraagd werd, hoe Sophie zich ontwikkelt en of ze de afgelopen tijd nog gegroeid is. 🙂

Vragen 2 jaar consult

Vorig jaar kreeg ik te horen dat er een vragenlijst opgestuurd zou worden, welke ik in moest vullen zodat deze kon worden besproken tijdens het consult. Nou, ik heb geen vragenlijst gezien. 😉 Wellicht is het ondertussen alweer veranderd of zijn ze het gewoonweg vergeten, maar ik kreeg alle vragen tijdens het consult zelf.

De volgende vragen werden onder andere gesteld:

• Kan het kind blokjes stapelen
• Kan het kind met 2-woord zinnen spreken
• Hoeveel woordjes spreek het kind al
• Kan het kind lichaamsdelen aanwijzen en benoemen
• Hoe gaat het met tandenpoetsen
• Hoe gaat het met eten en drinken
• Is het kind al bezig met zindelijkheid

Meten en wegen

Bij binnenkomst konden we meteen meten en wegen, dus ik kleedde Sophie uit en zette haar op de weegschaal. In aanloop naar deze afspraak was ik een benieuwd wat ze van Sophie’s gewicht zouden vinden, want in december woog ze 14,2kg en dat is voor een kind van bijna 2 best wel flink. Nu trek ik me niet zo snel iets aan van wat ze daar zeggen en al helemaal niet omdat het haar eigen groeilijn is, maar was toch wel nieuwsgierig of ik daarover vragen zou krijgen.

Eenmaal op de weegschaal bleek dat Sophie tijdens 3 dagen buikgriep 1,5kg is afgevallen (doe mij na m’n zwangerschap ff een buikgriepje 😛 ) want er kwam 12,7 tevoorschijn (note: dat woog ze rond haar 1ste verjaardag ook). Daarmee zit ze nu op het gemiddelde, dus dat is netjes. Wel bizar dat het gewichtsverlies bij een kind zo snel kan gaan.

Na het wegen mocht ze bij de meetlat gaan staan. De ‘meet en weeg’-mevrouw duwde het meetlint hard op Sophie’s hoofd, waardoor Sophie mij verschrikt aankeek en een beetje krom ging staan. “88cm” zei ze. Ik gaf aan dat dat niet klopte want in december was ze langer, dus er werd nog een poging gedaan. Nu deed ze wel normaal en Sophie stond keurig recht tegen de muur. “90cm” werd er gezegd. “Zie je wel”, dacht ik. Heel bijzonder dat ik zelf moet aangeven of het wel of niet klopt.

Groeicurve Sophie

Kinderarts

Na het meten en wegen moesten we even wachten. Allereerst omdat wij vroeg waren, maar ook omdat het – zoals gewoonlijk – uitliep. Ik moedigde Sophie aan om te gaan spelen maar dit deed ze niet. Ze hing aan mijn been en wilde alleen spelen als ik meeging. Na 2 keer was ik het wel zat, dus zaten we samen op een stoel te wachten tot we aan de beurt waren.

Er ging een deur open en een van mijn grootste nachtmerries kwam naar buiten: de kinderarts die ik absoluut niet meer bij mijn kind in de buurt wil hebben. In het verleden hadden we één afspraak met haar en tijdens dat consult werden er de meest vreemde vragen gesteld, behalve die over de ontwikkeling van Sophie. Er werd nauwelijks naar Sophie zelf gekeken, over hoe ze het deed en wat ze allemaal al kon, en tijdens het vaccineren ging het ook niet helemaal lekker terwijl Sophie de meest relaxte baby was die je kan hebben.

Jeugdverpleegkundige

Gelukkig voor mij hadden we geen afspraak met haar, maar met de jeugdverpleegkundige. Zij kwam niet veel later naar buiten om ons te roepen. Het was dit keer wel een andere dan alle voorgaande keren, dus daar moest ik wel aan wennen, maar gelukkig was ze hartstikke aardig en Sophie kwam meteen los. Tijdens het wachten was ik even bang dat Sophie tijdens dit consult niks zou gaan laten zien, maar dat was dus niet het geval. Ze ging meteen vrolijk spelen en terwijl ik met de jeugdverpleegkundige in gesprek was over voeding en zindelijkheid kletste ze gezellig met ons mee.

“Zo, wat kan ze al goed praten!”, zei de verpleegkundige. Ik vertelde dat ze sinds een week of 3 ineens grote sprongen maakt met taal. Zo praat ze nu geregeld met 3-woord en 4-woord zinnen en is ook druk bezig met het leren van het alfabet. Eerst dacht ik dat ze de letters herkent aan de kleur (wij hebben van die foam badletters) maar als we bijvoorbeeld in de supermarkt lopen herkent zij ze ook. Zo is onder meer de A van auto, de E van eten, J van jam, de S van saus – niet van Sophie 😉 – en de H van huis én baby Harvey. Ook weet ze dat zowel de M als de D de letters zijn van mama en de P en Y van papa. Van de 26 letters herkent ze er al zo’n 18, dus dat gaat al hartstikke goed.

Slimme meid

Volgens de jeugdverpleegkundige hebben we een slimme meid die voorloopt qua ontwikkeling. Ik heb zelf geen vergelijkingsmateriaal, dus het zal wel, maar trots ben ik sowieso. 🙂 Omdat we een nieuwe verpleegkundige hadden keek ze ook nog even in het systeem hoe Sophie zich het eerste jaar ontwikkelde. “Wow wat was ze snel met alles!” Ik knikte. “Ja, ik hoop dat nummer 2 iets langer baby blijft.” Ze moest lachen en beaamde dat het met een 2de wel lekker is als ze wat later lopen, maar dat hebben we uiteraard niet voor het zeggen.

Ze vroeg ook nog even aan Sophie waar haar neus zat. “NEUS!” riep ze, terwijl ze in haar eigen neus kneep. “MOND, OOR, OOG, BUIK, VOET” riep ze erachter aan. Ze ging maar meteen heel het lijstje af. De verpleegkundige lachte. “Oké, duidelijk! Jij weet precies waar alles zit en hoe het heet”. “Ja, mama baby in buik!” zei Sophie. “Kijk”. En hop, mijn shirt moest omhoog en liet aan de verpleegkundige zien waar broertje of zusje zit. “Kijk, baby! Baby Harvey. Ik zusje ook” zei ze blij.

Voor de vorm liet de verpleegkundige haar ook nog blokjes stapelen. Ze liet even zien dat ze het kon, maar was er al snel klaar mee. “Ik auto spelen” en hop, weg was ze. Met de tractor spelen was veel leuker. 😉

Peuterspeelzaal

Omdat Sophie blijkbaar voorloopt met bepaalde dingen werd mij geadviseerd om Sophie naast één dag kinderopvang ook één of meerdere dagdelen op een peutergroep te doen. Dit was ik sowieso al van plan, want op een of andere manier is de peutergroep véél goedkoper dan de normale opvang (60 euro per maand voor 2 dagdelen tegenover 380 euro per maand voor één dag).

Ze raadde mij meteen aan om hier zo snel mogelijk werk van te gaan maken i.v.m. wachtlijsten, dus ik ga dinsdag als ik Sophie ga wegbrengen maar meteen even een balletje opgooien. Ze zit momenteel in een verticale groep, dus weet niet of het verschil heel groot zal zijn, maar qua geld is het sowieso wel interessant.

Hoe ging het 2 jaar consult bij jullie? En zijn jullie kindjes naar de peuterspeelzaal gegaan of alleen naar het kinderdagverblijf? Ik lees het graag hieronder. 🙂