#Momlife

Sophie is een van de liefste baby’s die ik ken – duh -, maar soms kan ik net zo goed een bandje op repeat zetten.

30 dingen die ik elke dag zeg

1. Blijf daar eens af
2. Stop die – vul maar in – eens niet in je mond
3. Niet aan mijn laptop likken
4. Doe eens even niet aan mijn haar trekken
5. Kom eens hier
6. Nee (x100)
7. Eet je boterham op
8. Niet de Xbox aanzetten
9. Ga maar lekker slapen
10. Even geduld alsjeblieft
11. Laat je luier dicht
12. Blijf van mijn ketting af
13. Mama is even bezig
14. Laat je sok aan
15. Niet met de deurstopper spelen
16. Blijf van het dienblad af
17. Stop met op mijn sloffen te kauwen
18. Ga maar even met je tractor spelen
19. Niet zo miepen
20. Kom, we gaan wandelen
21. Niet op mijn teen bijten
22. Als je zo door gaat dan zet ik je in de box
23. Kiekeboe
24. Drink je beker even leeg
25. Je shirt is helemaal nat
26. Laat je slab om
27. Blijf eens liggen
28. Waarom doe je dat nou?!
29. Je stinkt
30. Wat ben je toch een schatje

Lees meer

Zoals eerder al gezegd: ik wilde geen kinderen. Ik vond ze verschrikkelijk. Eigenlijk vind ik ze nog steeds verschrikkelijk, uitzonderingen daargelaten. Die van mij is er dus één. 🙂

1. Veel liefde

Zodra je een kind krijgt weet je pas wat échte liefde is. Voorheen verklaarde ik de mensen die dit zeiden altijd voor gek, maar het is echt zo. En nog zo’n cliché: je krijgt er zoveel voor terug. Het gevoel is onbeschrijfelijk.

2. Altijd iets te lachen

Sophie is echt een klein dondersteentje en als ze iets doet wat niet mag probeert ze zich uit de situatie te redden door de lolbroek uit te hangen. Verder lacht ze eigenlijk om alles en krijgt al de slappe lach van een simpele stapeltoren. Als ik ‘verstoppertje’ speel vanachter m’n theeglas – ja, dat kan gewoon –  dan gaat ze helemaal stuk. Of ze gaat zelf verstoppertje spelen door haar trui voor haar hoofd te doen, om daar vervolgens weer keihard om te lachen. En daar moet ik dan weer om lachen. 🙂

3. Tweede jeugd

Mijn jeugd was niet zo tof. Gelukkig beleef ik dankzij het moederschap een tweede jeugd. Ongegeneerd meebléren met K3 (de originele, uiteraard), heel de dag lekker gek doen – waardoor Sophie weer helemaal stuk gaat – en hele verhalen verzinnen rondom de speelgoed boer en boerderijdiertjes van Sophie. Ik kan niet wachten tot we met Duplo, auto’s en Barbie aan de slag kunnen. 😉

4. Perfect excuus

Als ik ergens heen moet maar geen zin heb dan voelt Sophie zich opeens niet zo lekker. Of de oppas heeft afgezegd. Als je een kind hebt, heb je altijd een perfect excuus voorhanden.

5. Altijd iets te shoppen

Sinds dat ik moeder ben heb ik aandelen bij Primark en HEMA. Babykleding & accessoires: ik kan er geen genoeg van krijgen. 🙂 Daarnaast groeit Sophie als kool, dus goed excuus om lekker vaak te shoppen.

Lees meer

Het is aanstaande woensdag een jaar geleden dat ik een zwangerschapstest deed en erachter kwam dat ik zwanger was. De grootste schok ooit!  Sophie is inmiddels al 3 maanden en het voelt nu alsof ze er altijd al is geweest.

Lieve baby

Yannick wilde er in eerste instantie niks van weten en ik wist niet wat ik wilde. Kinderen? Dat was niks voor mij. Ik had me altijd voorgenomen dat als ik aan kinderen zou beginnen, ik er voor 200% voor zou moeten gaan en ik zelf altijd op de 2de plaats zou komen, en ik wist niet zeker of ik dat wel wilde. Toch namen de hormonen de controle over, wat ervoor heeft gezorgd dat Yannick en ik nu papa en mama zijn. Papa en mama van een hele lieve baby!

Ze zeggen dat je eigen kind altijd anders is, dat je die altijd leuker vindt dan die van anderen, maar ons kind is ook echt anders (hehe 😛 ). Ze is de liefste baby die ik ooit heb gezien. Ze is bijna altijd vrolijk, huilt alleen als er iets is en als ik even verdrietig ben legt ze d’r handje tegen m’n wang alsof ze wil zeggen “komt wel goed mama”. Daarna huil ik natuurlijk nog harder omdat ze zo lief is en ik de mooiste baby van de wereld heb. Iets met hormonen, denk ik… 🙂

Andere kinderen, de meeste althans, vind ik nog steeds een verschrikking. Als ik met Sophie door het winkelcentrum loop en er weer een kind gillend en krijsend voorbij rent of er eentje op de grond ligt omdat hij z’n zin niet krijgt, dan rol ik zo hard met m’n ogen dat ze er bijna uitrollen. Vervelend voor de ouders, want sommigen kunnen er niks aan doen dat hun kind op dat moment zo doet, maar ik erger me er echt dood aan en stiekem veroordeel ik die ouders ook. Hou je kind ff in bedwang, ja.

Sterke wil

Ondanks dat Sophie nog niet rent of op de grond rolt omdat ze d’r zin niet krijgt, weet ze al wel precies wat ze wil. Ze kijkt bijvoorbeeld altijd graag bij Yannick mee op de laptop en als ze het niet goed kan zien dan probeert ze met d’r voetjes tegen de laptop aan te schoppen zodat hij draait, wat er dus al een paar keer tot heeft geleid dat Yannick de laptop nog net op tijd kon grijpen voordat hij eraf zou vallen.

Door haar sterke wil en nieuwsgierigheid heeft ze ook al een heel sterk lichaampje. Zo kan ze, terwijl wij haar handjes vasthouden om haar evenwicht te bewaren, al een tijdje zelf rechtop staan. Daarnaast verplaatst ze zich in de box al van de ene naar de andere kant en op het speelkleed pivoteren zodat ze alles uitgebreid kan bekijken en voelen is een koud kunstje voor d’r. Volgens het Consultatiebureau is dat heel knap, dus daar ben ik toch wel heel trots op! 🙂

Wennen

Naast de leuke momenten, het knuffelen en het spelen, de mijlpalen en de lieve lachjes, zijn er natuurlijk ook de minder leuke dingen van het ouderschap. Zo sta ik nog steeds regelmatig kokhalzend boven de commode als ze weer eens een gigantische poepluier heeft geproduceerd en kan ik me soms best ergeren al ze voor de 4de keer op een dag zichzelf onder spuugt waardoor ik haar wéér opnieuw kan wassen en omkleden. Toch mag ik eigenlijk niet echt klagen. Ze slaapt ’s nachts door, doet meestal niet moeilijk als we ergens heen gaan en is eigenlijk gewoon een hele lieve baby.

Waar ik wel nog steeds aan moet wennen is het feit dat we nu toch wel heel erg geleefd worden. Spontaan de deur uit gaan ging een paar weken geleden nog wel, maar nu moet ik echt rekening houden met haar middagslaapje omdat anders de kans bestaat dat ze echt niet te genieten is. Ik leef van luier naar fles, van fles naar slaapje en van slaapje naar luier, en tussendoor werk ik ook nog eens.

Al met al gaat het nu toe vrij soepeltjes, maar wie weet rolt deze lieve baby over anderhalf jaar ook wel in het winkelcentrum over de grond. We zullen zien. 😉

Lees meer

Sophie is inmiddels al 9 weken oud, dus vandaag was het zover: ik ging weer aan het werk.

Werk

Eigenlijk ben ik al vlak na mijn bevalling weer begonnen met werken. Weliswaar af en toe een uurtje, maar goed. Ik heb het geluk dat ik merendeels vanuit huis kan werken waardoor ik bijna nooit oppas hoef te regelen. In maart moest ik een keer een ochtendje naar een klant, maar toen kon Yannick gelukkig vrij nemen om bij Sophie te blijven.

Vanaf deze week werk ik weer “fulltime” en zodoende had ik vanmiddag een afspraak bij een klant om het een en ander te bespreken. Yannick moest natuurlijk gewoon werken en omdat het niet heel erg professioneel overkomt als ik tijdens een vergadering een baby meeneem, bood opa aan om op Sophie te passen.

Verlatingsangst

Om 13:30 had ik de afspraak dus ik bracht Sophie rond 12:30 bij opa. Ik bleef daar nog even hangen, verschoonde haar luier zodat opa dat niet hoefde te doen en maakte alvast een flesje klaar. Om 13:15 gaf opa haar het flesje en ik vertrok. Met moeite, merkte ik. Wat. Een. Hel.

Gelukkig kon ik mij tijdens de vergadering goed concentreren en heb ik ook weer een mooi project binnengehaald, maar toen het weer tijd was om Sophie op te halen zat ik binnen no-time weer in de auto en racete naar H.I. Ambacht. Eenmaal bij opa aangekomen bleek dat Sophie het hartstikke naar d’r zin had gehad. Ze had zelfs bijna een uur liggen slapen!

Ik ben blij dat alles goed is gegaan en dat het voor herhaling vatbaar is. Sophie heeft dus gelukkig nog geen last van verlatingsangst, maar mama helaas wel… 😉

Lees meer