Home is where the heart is

Het is inmiddels al ruim 8 en half jaar geleden dat ik terugkwam naar Nederland. Dat ik met mijn rugzak het huis verliet en niet meer omkeek. De bus instapte en 3 landgrenzen over ging. Het was de beste beslissing die ik in mijn leven heb gemaakt en had ik – achteraf gezien – veel eerder moeten doen.

Spanje

Ruim 6 jaar heb ik er gewoond: Spanje. In een klein, mooi toeristisch dorpje waar je in de zomer over de hoofden kon lopen en waar in de winter geen hol te doen was. Ondanks alle vervelende herinneringen blijf ik deze periode in mijn hart koesteren. Heb daar veel levenservaring opgedaan, 2 nieuwe talen geleerd, vrienden gemaakt, mijn eerste échte liefde ontmoet – een Hollandse jongen, overigens – en heb daar ook mijn hele middelbare schooltijd doorlopen.

Heerlijk woonde ik daar. Ik ging in een naastgelegen dorp naar school en liep elke dag over de prachtige boulevard heen en terug. Als ik de deur uitstapte rook ik de zee en hoorde ik de golven tegen de brekers slaan. Boven de Middellandse zee kwam aan de horizon de zon op. Prachtig.

Home is where the heart is

3 jaar geleden ben ik teruggegaan. Samen met mijn beste vriend boekte ik een appartementje aan het strand en genoot daar ouderwets van alles wat dat land te bieden heeft. We gingen elke avond uit eten, zaten hele dagen op terrasjes en gingen bij oude vrienden op bezoek. Ondanks dat ik al 5 jaar weg was, werd ik op straat herkend en heb ik veel bekenden gezien. Het voelde meteen weer vertrouwd.

Ik heb heimwee. Heimwee naar het land, het klimaat, de mensen en de no-stress lifestyle. De economie ligt daar nog steeds op z’n gat en met de spanningen rondom de onafhankelijk van Catalunya wordt het er niet beter op. Toch wil ik weer terug. Op vakantie – dat sowieso -, maar ook om te wonen. Ooit… 🙂